t;r /amp;a;gt;
“可以将它磨碎了再喂其他蛊王。”amp;a;lt;r /amp;a;gt;
amp;a;lt;r /amp;a;gt;
罗晏一下子就想起他早前喂给药蛊的那点粉末。amp;a;lt;r /amp;a;gt;
amp;a;lt;r /amp;a;gt;
似乎也逮着些许的香气。amp;a;lt;r /amp;a;gt;
amp;a;lt;r /amp;a;gt;
那会儿他还有些奇怪,现在想来,应该是药香。amp;a;lt;r /amp;a;gt;
amp;a;lt;r /amp;a;gt;
少年垂着眼,耐心十足的晒着。amp;a;lt;r /amp;a;gt;
amp;a;lt;r /amp;a;gt;
罗晏看了会儿,便去忙其他事情去了。amp;a;lt;r /amp;a;gt;
amp;a;lt;r /amp;a;gt;
只是在心里头,对少年的印象又有了些转变。amp;a;lt;r /amp;a;gt;