;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;晨光天真无邪地笑。
≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;就在这时,嫦曦从后面走上来,眼光直接从沈润身上略过,放在晨光的脸上,微笑着道:
≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;“殿下,比武马上就要开始了。”
≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;沈润冷冷地瞥了嫦曦一眼,他根本不认为嫦曦对晨光的态度是臣对君的态度,这过分的亲昵感,还有他将目光投向站在远处比松树还要笔挺的司浅
≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;他一脸冷漠地撇开目光。
≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;≈ap;ap;bp;“小润小润,我们回去吧。”晨光笑